شنبه 101 خرداد 21 , ساعت 11:11 عصر
لبانم را از پیله فاصله ها
رها میسازم
پروانه وار
پر میکشم به سوی
گل زیبای لبانت
دیریست که تمامی رویاهای من
خیس الهامیست که چون باران
میشوید غبار از چهره خواب
سرزمین قلبم پر از پرواز
کبوترهایست
که پرواز را از گنبد طلایی
معبد عشق
پر گشودن تا محراب آغوش تو
دیریست که سجاد ه ام
نوازش دستانیست که عطر تو را دارد
در دل
باران میخواند در گوش پاییز
ترنم صدای توست گویا
که میاید ز دور دست
چشم دوخته ام به ازدحامی
که تو را چون موسی
در صندوقچه دل
میاورد ز راه
لبانم میجوید گرمای تب آلود لبانت را
نوشته شده توسط ali | نظرات دیگران [ نظر]
